کنترل نورون‌ها به کمک داروی مبارزه با سیگار

پژوهشگران در این پروژه که به سرپرستی «اسکات استرنسون»، متخصص علوم اعصاب هاورد هیوز انجام شده، مدارهای مغز موش‌ها و برخی پستانداران را بررسی کردند.

استرنسون درباره این موضوع گفت: دانشمندان دیگری که روی این روش موسوم به “کموژنتیکز” کار می‌کنند، معمولاً مولکول‌هایی را به کار می‌برند که برای درمان انسان مناسب نیستند. پژوهش ما، هنوز راه زیادی تا رسیدن به مراحل بالینی در پیش دارد اما ما سعی داریم این راه را کوتاه‌تر نماییم.

قدمت کموژنتیکز، به دو دهه می‌رسد. دانشمندان، داروها و گیرنده‌هایی که می‌توانند فعالیت نورون‌ها را در موش‌ها تغییر دهند، طراحی کرده‌اند و آنها را با هم مطابقت داده‌اند. گروه استرنسون، از دارویی استفاده کردند که کاربرد آن برای انسان ثابت شده است. این دارو می‌تواند پروتئین‌های مجرای یونی که مستقیماً بر فعالیت‌های نورون‌ها اثر می‌گذارند، هدف قرار دهد. بنابراین عوارض جانبی کمتری دارد. این ویژگی دارو، آن را به گزینه مناسبی برای کاربرد بالینی تبدیل می‌کند.

پژوهشگران در این آزمایش، از یک داروی برطرف کننده نیکوتین موسوم به (وارنیکلین-varenicline) استفاده کردند. آنها ساختار دو پروتئین متفاوت مجرای یونی را نیز مورد بررسی قرار دادند. یکی از این پروتئین‌ها هنگام حضور وارنیکلین، نورون‌ها را برای ارسال پیام به کار می‌اندازد و دیگری ارسال پیام توسط نورون‌ها را متوقف می‌کند.

استرنسون اضافه کرد: این پروتئین‌ها، قوی‌ترین گیرنده‌های کموژنتیکز هستند که تاکنون شناخته شده‌اند. حتی میزان کمی از وارنیکلین نیز می‌تواند اثر قابل توجهی بر فعالیت نورون‌ها داشته باشد.

دانشمندان می‌توانند از این سیستم برای مشخص کردن ارتباطات میان فعالیت نورون‌ها و رفتار حیوانات استفاده نمایند.