چالش کمبود پزشک در ایران؛
راهکارهای افزایش ظرفیت آموزش پزشکی
در حالی که ایران با کمبود پزشک در برخی مناطق روبرو است،
افزایش بی رویه ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی نیز به عنوان یکی از چالش‌های اصلی سیستم آموزش پزشکی کشور مطرح شده است.
حمید اکبری، مشاور معاون آموزشی وزارت بهداشت، در گفتگویی با شبکه سلامت، به بررسی این موضوع پرداخته و به راهکارهای مختلف برای جبران کمبود پزشک اشاره کرده است.
افزایش ظرفیت؛ آیا راه حل مناسبی است؟
در سال‌های اخیر، با هدف افزایش تعداد پزشکان در کشور، ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی افزایش چشمگیری داشته است.
اما این افزایش ظرفیت بدون توجه به زیرساخت‌های آموزشی، به کیفیت آموزش آسیب زده است.
به گفته اکبری، افزایش ظرفیت بدون تأمین بودجه کافی و ایجاد زیرساخت‌های مناسب، منجر به کاهش کیفیت آموزش و در نهایت، تربیت پزشکانی با توانایی‌های کمتر می‌شود.
راهکارهای جهانی برای جبران کمبود پزشک
سازمان جهانی بهداشت بیش از ۵۰ راهکار برای جبران کمبود پزشک ارائه کرده است که افزایش ظرفیت پذیرش تنها یکی از آن‌هاست.
اکبری معتقد است که باید با توجه به شرایط خاص ایران، از ترکیبی از این راهکارها استفاده کرد.
برخی از این راهکارها عبارتند از:
توزیع عادلانه پزشکان: با ایجاد انگیزه‌های لازم، پزشکان را به خدمت در مناطق محروم تشویق کرد.
بهبود زیرساخت‌های آموزشی: افزایش بودجه برای تجهیز دانشگاه‌های پزشکی و فراهم کردن امکانات آموزشی مناسب برای دانشجویان.
توجه به کیفیت آموزش: تاکید بر آموزش بالینی و عملی دانشجویان به جای آموزش تئوری محور.
حمایت از آموزش پزشکی عمومی: تقویت آموزش پزشکی عمومی و افزایش تعداد پزشکانی که در حوزه بهداشت اولیه فعالیت می‌کنند.
جذب فارغ‌التحصیلان پزشکی که در خارج از کشور مشغول به کار هستند.
چالش‌های پیش رو
یکی از چالش‌های اصلی در حوزه آموزش پزشکی، حفظ کیفیت آموزش در کنار افزایش ظرفیت است.
همچنین، توزیع نامناسب پزشکان در کشور و مهاجرت برخی از پزشکان به خارج از کشور،
بر کمبود پزشک در برخی مناطق افزوده است. نتیجه‌گیری برای حل مشکل کمبود پزشک در ایران،
نیاز به یک رویکرد جامع و چندجانبه داریم. افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی به تنهایی نمی‌تواند این مشکل را حل کند. بلکه باید با توجه به شرایط خاص کشور و با استفاده از راهکارهای مختلف،
به دنبال بهبود کیفیت آموزش، توزیع عادلانه پزشکان و ایجاد انگیزه برای ماندگاری پزشکان در مناطق محروم باشیم.