تابستان برای دانش‌آموزان سال یازدهم دبیرستان، دوره شلوغی است. آن‌ها برای خداحافظی با مدرسه‌ای که می‌شناسند، آماده می‌شوند و مشغول تحقیق درباره دانشگاه‌ها، بازدید از پردیس‌ها و تلاش برای یافتن دانشگاهی مناسب برای نیازهای خود هستند. برنامه‌ریزی، بخش مهمی از این فرآیند است، اما برای والدین و سرپرستان دانش‌آموزان دارای معلولیت این امر به ویژه صادق است.
اهمیت آمادگی برای دانش‌آموزان دارای معلولیت
بهعنوان یک استاد و پژوهشگر در آموزش و پرورش استثنایی، با بسیاری از دانش‌آموزان دارای معلولیت که در حال گذر به دانشگاه هستند، کار کرده‌ام.
کسانی که معمولاً پس از دبیرستان موفق‌ترند،
- خودمدیریتی قوی دارند.
- به دنبال خدمات و حمایت‌های مورد نیاز خود می‌روند.
- می‌توانند با چندین تقاضای ناشی از استقلال، به‌طور موثری مدیریت کنند.
این مهارت‌ها را باید در دوره راهنمایی و دبیرستان آموزش داد. چه درک معلولیت و حقوق قانونی فرزندتان باشد، چه اینکه بفهمید چه تمهیدات و عادات مطالعه‌ای برای او بهتر کار می‌کند، آمادگی کلیدی است.
طیف گسترده‌ای از معلولیت‌ها در دانشگاه‌ها
افزایش تعداد دانشجویان دارای معلولیت
بر اساس گزارشی در سال ۲۰۱۶ توسط وزارت آموزش و پرورش ایالات متحده، تقریباً ۱۱ درصد از کل دانشجویان کارشناسی، داشتن معلولیت را گزارش می‌دهند، که نسبت به دو دهه قبل، ۶ درصد افزایش یافته است. از آنجایی که تقریباً دو سوم از تمام دانش‌آموزانی که در دبیرستان خدمات آموزش و پرورش استثنایی دریافت کرده‌اند، معلولیت خود را به دانشگاه اعلام نکرده‌اند، تعداد واقعی دانشجویان دارای معلولیت در دانشگاه‌ها به احتمال زیاد بسیار بیشتر است.
معلولیت‌های غیرقابل مشاهده
بیشتر این دانشجویان دارای معلولیت‌هایی هستند که اغلب «غیرقابل مشاهده» نامیده می‌شوند، از جمله اختلالات یادگیری، اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD)، و به‌طور فزاینده‌ای، اختلالات سلامت روان مانند اضطراب یا افسردگی.
دانشجویان با اختلال طیف اوتیسم و معلولیت ذهنی
دانشجویان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم نیز نسبت به یک دهه قبل، بیشتر به دانشگاه می‌روند. و در برخی از دانشگاه‌ها، برنامه‌هایی برای دانشجویان دارای معلولیت ذهنی در حال ظهور است.
تغییری در وضعیت قانونی
بسیاری از این دانش‌آموزان در طول دوره تحصیل (یا بخشی از آن) از مهدکودک تا کلاس دوازدهم، خدمات آموزش و پرورش استثنایی دریافت می‌کنند.
پایان خدمات آموزش و پرورش استثنایی با فارغ‌التحصیلی
برای بسیاری، این خدمات تحت قانون آموزش افراد دارای معلولیت مصوب سال ۲۰۰۴ (IDEA) ارائه می‌شود. قانون آموزش افراد دارای معلولیت، یک آموزش رایگان و مناسب، در کم‌محدودیت‌ترین محیط، را الزامی می‌کند که پاسخگوی نیازهای فردی دانش‌آموزان باشد.
تیمی از متخصصان با خانواده یا سرپرستان دانش‌آموز برای توسعه یک برنامه‌ی آموزشی فردی (IEP) همکاری می‌کنند. برنامه آموزشی فردی، نقاط قوت و ضعف دانش‌آموز را شرح می‌دهد و اهداف سالانه را تعیین می‌کند. همچنین مشخص می‌کند چه تغییراتی برای کمک به دانش‌آموز در رسیدن به آن اهداف ممکن است نیاز باشد.
برخی از دانش‌آموزان دیگر با معلولیت، نیازی به قانون آموزش افراد دارای معلولیت ندارند. آن‌ها واجد شرایط دریافت خدمات تحت بخش D بند ۵۰۴ قانون توانبخشی مصوب ۱۹۷۳ هستند که یک قانون حقوق مدنی (نه قانون آموزش و پرورش استثنایی) است که تبعیض بر اساس معلولیت را ممنوع می‌کند.
با این حال، در هر دوی این موارد، خدمات با فارغ‌التحصیلی به پایان می‌رسد. خدمات آموزش و پرورش استثنایی و حمایت و آموزش فردی مورد نیاز براساس قانون آموزش افراد دارای معلولیت، در دانشگاه در دسترس نیست.
عدم وجود خدمات مشابه در دانشگاه
در سطح دانشگاه، دانشجویان دارای معلولیت ممکن است تحت بخش دیگری از قانون توانبخشی قرار گیرند. (بخش D بند ۵۰۴ دوره‌ی K-12 را پوشش می‌دهد، در حالی که بخش E دوره‌ی پس از متوسطه را پوشش می‌دهد.) بخش E از دانشجویان دارای معلولیت در برابر تبعیض محافظت می‌کند و الزام می‌کند که دسترسی برابر به تمام جنبه‌های برنامه‌ی آموزشی و امکانات برای آن‌ها فراهم شود. به شرط اینکه دانشجو بتواند در دانشگاه پذیرفته شود و بدون در نظرگرفتن معلولیت، واجد شرایط ادامه تحصیل باقی بماند.
تفاوت قوانین در مقاطع تحصیلی
در صورت پذیرش، اگر دانشجو مایل به دریافت تمهیدات باشد، باید به دنبال خدمات معلولیت بگردد و اطلاعات مورد نیاز در مورد ماهیت معلولیت و چگونگی تأثیر آن بر دسترسی به محیط فیزیکی یا یادگیری را به دانشگاه ارائه دهد. این اطلاعات که اغلب بهعنوان «مستندات» شناخته می‌شوند. و بر اساس نوع معلولیت و دانشگاهی که دانشجو در آن پذیرفته می‌شود، الزامات خاص خود را دارد.
مهم است که به خاطر داشته باشید که انتخاب استفاده از خدمات در سطح دانشگاه به عهده خود دانشجو است. اما همچنین مهم است بدانید که دانشجویان برای واجد شرایط بودن دریافت خدمات، باید خود را فردی دارای معلولیت معرفی کنند. دانشگاه نیازی به جستجوی دانشجویان ندارد.
خانواده‌ها چگونه می‌توانند برای آینده آماده شوند؟
چندین کار وجود دارد که خانواده‌ها می‌توانند برای آماده شدن برای زندگی بعد از دبیرستان انجام دهند. لیست زیر به هیچ وجه جامع نیست. هر دانش‌آموز دارای معلولیت نیازها و سوالات منحصربه‌فردی دارد که باید به آن‌ها پرداخته شود.
با این حال، به‌طور کلی، دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان باید:
شناخت معلولیت و ویژگی‌های منحصر به فرد دانش‌آموز
درباره معلولیت و ویژگی‌های منحصر به فرد دانش‌آموز بیشتر بیاموزند. هنگام ترک دبیرستان، دانش‌آموز باید نقاط قوت، ترجیحات و ضعف‌های خود را درک کند، تا بتواند برای خود مدیریتی کند، از استراتژی‌های یادگیری که برای او مؤثر است استفاده و آن‌ها را تنظیم کند و به‌طور مستقل انتخاب‌های زندگی را انجام دهد.
مشارکت فعال در فرآیند IEP یا بخش 504
در فرآیند IEP یا بخش 504 عضو شوند و اعضای فعالی از تیمی باشند که برنامه فردی را توسعه و نظارت می‌کند. دانش‌آموزان باید در فرآیند برنامه‌ریزی برای آینده مشارکت داده شوند. این امر برای آماده شدن آن‌ها برای زندگی پس از دبیرستان ضروری است.
آشنایی با نیازهای مربوط به تمهیدات آموزشی
درباره نیازهای مربوط به تمهیدات آموزشی بیاموزند. دانش‌آموزان و خانواده‌ها می‌توانند برای درخواست و راه‌اندازی این تمهیدات با معلمان فردی همکاری کنند. دبیرستان زمان عالی‌ای برای دانش‌آموز است تا یاد بگیرد چه چیزی برای او مفید است و چه چیزی نیست. یادگیری اینکه کدام تمهیدات واقعاً مورد نیاز هستند، مهارتی مهم در دانشگاه و یا زندگی کاری خواهد بود.
تمرکز بر استراتژی‌های یادگیری
از هرگونه تغییر در آموزش، امتحانات یا نمره‌دهی فاصله بگیرند و بر استفاده از استراتژی‌های یادگیری تمرکز کنند. تغییرات در روش‌های تدریس و امتحانات معمولاً پس از دبیرستان ارائه نمی‌شود.
تقویت مهارت‌های مدیریت زمان
روی مهارت‌های مدیریت زمان کار کنند. برنامه‌ی دانشگاه بسیار کمتر از برنامه‌ی دبیرستان ساختاریافته است. این امر فرصت‌های هیجان‌انگیز زیادی را برای دانشجویان ایجاد می‌کند، اما همچنین چالش‌هایی را به همراه دارد.دانش‌آموزان باید برای برنامه‌ریزی و سازماندهی مستقل و سازنده این زمان آزاد، توانایی لازم را کسب کنند
تحقیق درباره خدمات حمایتی از معلولیت در دانشگاه‌ها
درباره‌ی خدمات حمایتی از معلولیت که در دانشگاه‌های مختلف ارائه می‌شود، تحقیق کنند. بخش 504 فقط از دانشگاه‌ها می‌خواهد که دسترسی را تضمین کنند و تبعیض را ممنوع کنند، اما بسیاری از دانشگاه‌ها خدمات و حمایت‌های گسترده‌تری ارائه می‌دهند. این موضوع ممکن است بر دانشگاه‌هایی که می‌خواهید از آن‌ها بازدید کنید یا به آن‌ها درخواست دهید، تأثیر بگذارد.
دانشگاه؛ گزینه‌ای هیجان‌انگیز برای دانش‌آموزان دارای معلولیت
هنگامی که متوجه شدید زندگی پس از دبیرستان چه چیزی به همراه خواهد داشت، کارهای بیشتری می‌توانید برای آمادگی انجام دهید:
- در مورد الزامات اسنادی دانشگاهی که انتخاب کرده‌اید، اطلاعات کسب کنید.
- با دفتر خدمات معلولیت دانشگاه تماس بگیرید و در مورد تمهیدات و حمایت‌های مورد نیاز صحبت کنید.
- در صورت لزوم، به نیازهای حمل و نقل و دسترسی به دارو یا پزشکان دانشجو فکر کنید.
اما مهمترین چیز این است که به سادگی به چالش پیش روی خود مشتاقانه نگاه کنید. دانشگاه گزینه‌ای هیجان‌انگیز و قابل دوام برای دانشجویان دارای معلولیت ارائه می‌دهد. با آمادگی در دبیرستان (و دانستن اینکه وقتی به دانشگاه رسیدید چه کاری باید انجام دهید) دانشجویان دارای معلولیت می‌توانند در دانشگاه یا در هر مسیری که بعد از دبیرستان انتخاب می‌کنند، موفق شوند.
