معرفی و انتخاب رشته مهندسی فضای سبز
در رابطه با مهندسی فضای سبز می‌توان گفت اگر از نزدیک به بافت هر شهر نگاه کنید می‌توانید فضای سبز را در میان شهر پیدا کنید. این فضاهای سبز به شکل‌گیری یک محیط شهری؛ از مرکز تجاری گرفته تا حومه‌ها را کمک میکند. فضای سبز نقش دستگاه تنفس شهر را برعهده دارد و به سلامت جسم و روح انسان‌ها کمک میکند.
مهندسی فضای سبز طراحی مناطق بیرونی، نشانه‌ها و ساختارها برای دستیابی به نتایج زیست محیطی، اجتماعی-رفتاری یا زیبایی شناسی است. این شامل طراحی سیستماتیک و مهندسی عمومی سازه‌های مختلف برای ساخت و ساز و استفاده انسانی، بررسی شرایط اجتماعی، زیست محیطی و خاک موجود و فرآیندهای موجود در چشم‌انداز و طراحی مداخلات دیگر است که نتایج مطلوبی را ایجاد میکند. دامنه این حرفه گسترده است و می‌تواند به چندین زیر مجموعه از جمله معماران منظر حرفه‌ای یا دارای مجوز تقسیم شود که توسط سازمان‌های دولتی تنظیم می‌شوند و دارای تخصص طراحی طیف گسترده‌ای از ساختارها و فرم‌های زمین برای استفاده انسان هستند. طراحی مهندسی فضای سبز به ریز گروه‌های زیر تقسیم می‌شود: برنامه‌ریزی سایت؛ مدیریت آب، کنترل فرسایش ترمیم محیط پارک‌ها، تفریحات و برنامه‌ریزی‌های شهری مدیریت منابع بصری؛ برنامه‌ریزی و تأمین زیرساخت‌های سبز؛ و برنامه‌ریزی و طراحی مستغلات و چشم‌انداز مسکونی خصوصی؛ همه در مقیاس‌های مختلف طراحی، برنامه‌ریزی و مدیریت. یک متخصص در حرفه مهندسی محیط زیست را می‌توان یک مهندسی محیط زیست نامید
رشته مهندسی فضای سبز
رشته مهندسی فضای سبز تخصصی میان رشته‌ای برگرفته از رشته‌های معماری، باغبانی و عمران است. دانش اموزان در زمان انتخاب رشته باید به این نکته توجه کنند که هدف این رشته تربیت افرادی است که در زمینه طراحی و توسعه این رشته فعالیت کنند. دانشجویان این رشته باید از ذوق و هنر برخوردار باشند و به طراحی و نقشه کشی علاقه‌مند باشند تا بتوانند به طراحی فضای شهری و پارک‌سازی بپردازند
مهندسی فضای سبز یک رشته میان رشته‌ای است که شامل جنبه‌هایی از طراحی شهری، معماری، جغرافیا، محیط زیست، مهندسی عمران، مهندسی سازه، باغبانی، روانشناسی محیط، طراحی صنعتی، علوم خاک، گیاه شناسی و هنرهای زیبا است. فعالیت‌های یک مهندس فضای سبز می‌تواند از ایجاد پارک‌های عمومی و پارکینگ‌ها تا برنامه‌ریزی سایت برای دانشگاه‌ها و پارک‌های اداری شرکت‌ها باشد. از طراحی شهرک‌های مسکونی تا طراحی زیرساخت‌های عمرانی؛ و از مدیریت مناطق بزرگ بیابان گرفته تا احیای مناظر تخریب شده مانند مین یا محل دفن زباله.
مهندسان مهندسی فضای سبز بر روی ساختارها و فضاهای خارجی از منظر طراحی – بزرگ یا کوچک، شهری، حومه‌ای و روستایی و با مصالح “سخت” (ساخته شده) و “نرم” (کاشته شده) کار می‌کنند، در حالی که پایداری زیست محیطی را ادغام می‌کنند. با ارزش‌ترین سهم را می‌توان در اولین مرحله پروژه ایجاد ایده‌هایی با درک فنی و خلاقیت خلاق برای طراحی، سازماندهی و استفاده از فضاها ایجاد کرد. معمار منظر می‌تواند مفهوم کلی را تصور کند و طرح جامع را تهیه کند، که از آن نقشه‌های دقیق طراحی و مشخصات فنی تهیه می‌شود. آن‌ها همچنین می‌توانند پیشنهادها را برای مجوز و نظارت بر قراردادهای کار ساختمانی بررسی کنند. مهارت‌های دیگر شامل تهیه ارزیابی تأثیر طراحی، انجام ارزیابی‌های زیست محیطی و ممیزی‌ها و خدمت به عنوان شاهد خبره در مورد سوالات مربوط به استفاده از زمین است. بیشتر وقت آن‌ها به احتمال زیاد در داخل یک ساختمان اداری صرف طراحی و تهیه مدل برای مشتریان خواهد شد.
از لحاظ تاریخی رشته مهندسی فضای سبز را می‌توان به قبل از سال ۱۸۰۰، تاریخچه باغبانی منظر (بعداً مهندسی محیط زیست نامیده شد) عمدتا مربوط به برنامه‌ریزی اصلی و طراحی باغ برای خانه‌های مانور، کاخ‌ها و املاک سلطنتی، مجتمع‌های مذهبی و مراکز دولتی است. به عنوان نمونه می‌توان به کارهای گسترده آندره لوناتر برای پادشاه لویی چهاردهم فرانسه در کاخ ورسای اشاره کرد.
برخی از دروس رشته
- آبیاری عمومی
- گیاهان آپارتمانی
- گل آرائی
- اکولوژی گیاهی
- انسان و محیط زیست
- آلودگی های محیط زیست
گرایش های کارشناسی ارشد
- مهندسی طراحی محیط زیست
- طراحی شهری
بازار کار رشته مهندسی فضای سبز
فارغ التحصیلان رشته مهندسی فضای سبز می‌توانند در مشاغلی نظیر مدرس مدارس فنی حرفه‌ای و کشاورزی، مدیر، مجری و ناظر فضای سبز و فعالیت در سازمان‌هایی نظیر جهادکشاورزی و … مشغول شوند.