
معرفی و انتخاب رشته مهندسی شهرسازی
با افزایش شهرنشینی، نیاز به طراحی بهینهی فضای شهری افزایش یافته است. به طور کلی این طراحی به منظور سازماندهی شهر صورت میگیرد که موجب توسعه شهر میگردد. انتخاب رشته مهندسی شهرسازی به افرادی توصیه میگردد که ضمن داشتن زمینههای مهندسی، از ذوق هنری نیز برخوردار باشند.
رشته مهندسی شهرسازی
رشته مهندسی شهرسازی مربوط به زیرساختهای شهری است. این موضوع شامل تعیین، طراحی، ساخت و نگهداری خیابانها، پیاده روها، شبکههای آبرسانی، فاضلاب، روشنایی خیابانی، مدیریت و دفع زبالههای جامد شهری، انبارهای انبار برای مصارف مختلف فله ای مورد استفاده برای تعمیر و نگهداری و کارهای عمومی (نمک، شن و غیره) ، پارکهای عمومی و زیرساختهای دوچرخه سواری است.
مهندسی شهری مدرن ریشه خود را در انگلستان قرن نوزدهم و پس از انقلاب صنعتی و رشد شهرهای بزرگ صنعتی پیدا کرده است.با شروع بیماریهای همه گیری ناشی از آب مانند وبا و تاول و تهدید برای جمعیتهای شهری منجر به توسعه دانشی به نام “علم بهداشتی” شد که بعدها به “مهندسی شهرداری” تبدیل شد.
در مورد شبکههای برق زیرزمینی، ممکن است شامل بخش شبکههای توزیع محلی خدمات برق و مخابرات باشد. همچنین میتواند بهینه سازی شبکههای جمع آوری زباله و خدمات اتوبوس را شامل شود. برخی از این رشتهها با سایر تخصصهای مهندسی عمران همپوشانی دارند، با این حال، مدیریت شهری بر هماهنگی این شبکهها و خدمات زیرساخت متمرکز است، زیرا اغلب آنها به طور همزمان (برای یک خیابان یا پروژه توسعه) ساخته میشوند و توسط مدیریت مشابه شهرداری اداره میشوند.
مهندسی شهرسازی، به عنوان برنامهریزی منطقهای، برنامهریزی برون شهری، برنامهریزی شهر یا برنامهریزی روستایی شناخته میشود، یک فرایند فنی و سیاسی است که بر توسعه و طراحی کاربری زمین و محیط ساخته شده از جمله هوا، آب و زیرساختهای متمرکز تمرکز دارد. به داخل و خارج از مناطق شهری، مانند حمل و نقل، ارتباطات و شبکههای توزیع و دسترسی آنها.
به طور سنتی، برنامهریزی شهری از یک روال بالا به پایین در برنامهریزی اصلی برای طراحی فیزیکی سکونتگاههای انسانی پیروی میکرد. نگرانی اصلی رفاه عمومی بود، که شامل ملاحظاتی در مورد کارایی، بهداشت، حفاظت و استفاده از محیط زیست، و همچنین تأثیرات طرحهای جامع بر فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی بود.
با گذشت زمان، برنامهریزی شهری تمرکز خود را بر روی خطوط اصلی اجتماعی و زیست محیطی اتخاذ کرده است که بر برنامهریزی به عنوان ابزاری برای بهبود سلامت و رفاه مردم با حفظ استانداردهای پایداری متمرکز است. در اواخر قرن بیستم که اثرات مخرب اقتصادی و زیست محیطی مدلهای قبلی برنامهریزی آشکار شد، توسعه پایدار به عنوان یکی از اهداف اصلی همه برنامهریزیها اضافه شد. به همین ترتیب، در اوایل قرن بیست و یکم، نوشتههای جین جیکوب درباره دیدگاههای حقوقی و سیاسی برای تأکید بر منافع ساکنان، مشاغل و جوامع به طور مدام بر برنامه ریزان شهری تأثیر گذاشت تا در هنگام برنامهریزی، تجربیات و نیازهای ساکنان را در نظر بگیرند.
مهندسی شهرسازی به سولاتی درباره چگونگی زندگی، کار و بازی مردم در یک منطقه معین پاسخ میدهد و بنابراین، توسعه منظم را در مناطق شهری، حومه و روستایی هدایت میکند. گرچه عمدتاً به برنامهریزی سکونتگاهها و جوامع توجه دارند، اما برنامه ریزان شهری مسئولیت برنامهریزی برای حمل و نقل کارآمد کالا، منابع، مردم و زبالهها را نیز دارند. توزیع مایحتاج اساسی مانند آب و برق؛ احساس وجود و فرصت برای افراد از هر نوع، فرهنگ و نیاز. رشد اقتصادی یا توسعه تجارت بهبود سلامت و حفاظت از مناطق دارای اهمیت زیست محیطی طبیعی که به طور فعال در کاهش انتشار CO2 و همچنین محافظت از سازههای میراثی و محیطهای ساخته شده نقش دارد. برنامهریزی شهری یک زمینه پویاست زیرا سولات مربوط به نحوه زندگی، کار و بازی مردم با گذشت زمان تغییر میکند. این تغییرات به طور مداوم در روشهای برنامهریزی، کدهای منطقهای و سیاستها منعکس میشود و آن را به یک زمینه کاملاًً فنی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تبدیل میکند.
دروس اصلی
به طور کلی در رشتهی مهندسی شهرسازی، مواردی همچون برنامهریزی شهری، منطقهای، حمل و نقل، محیط زیست، شبکه زیر ساختی و طراحی شهری آموزش داده میشود و دانشجویان با فراگیری دروس مربوطه قادرند از عهدهی این وظایف برآیند.
آینده شغلی
فارغالتحصیلان این رشته میتوانند در حوزههای زیر به فعالیت بپردازند:
- ارائهی طرحهای شهری و منطقهای
- مهندس مشاور
- فعالیت در شهرداری و استانداری
- نظارت بر ساختمانها
- ارائهی برنامه برای طراحی شهرهای جدید
لازم به ذکر است که نرم افزارهای زیر، جزء پرکاربردترین ابزارها برای دانشجویان این رشته است:
- Auto Cad-2D & 3D
- GIS
- Civil 3D
- ·۳D Max
- Photoshop